1e week Niederau

Wij zijn nu bijna een week in Oostenrijk, dus tijd voor een verslagje van onze eerste week werken in Pension Busker. Onze heenreis verliep goed, totdat we rond 18.00 uur met de trein in Wörgl aankwamen. We moesten daar de taxi pakken, maar hoorden toen dat de weg naar Niederau al vanaf 11.00 uur die ochtend gestremd was door omgevallen bomen. Het had in het weekend van 7 en 8 januari namelijk oneindig veel gesneeuwd. Sommige mensen stonden al vanaf 12.00 uur op het station te wachten. Na 1,5 uur te hebben gewacht in Wörgl hoorden we dat de weg weer was vrijgegeven. We pakten de eerste de beste taxi en begonnen aan de laatste 5 kilometer van onze reis. Aangekomen bij het hotel bleek dat de weg ondertussen alweer was afgesloten. Hij was slechts drie kwartier open geweest en bleef gesloten tot en met 15.00 uur de volgende dag. Hadden wij even geluk! Aangekomen in het hotel stond er een lekkere drie gangen maaltijd voor ons klaar. Daarna werden wij naar onze kamer gebracht. ’s Avonds nog even gekletst in de bar met Evert en Marjan (eigenaren hotel) en Maria, Renee en Linsey (onze drie collega’s die hier ook het hele seizoen blijven).
Op de eerste werkdag moest Krista werken van 9.00 uur tot 14.30 uur. Allerlei schoonmaakwerkzaamheden gedaan. Om 14.30 uur gingen we samen naar de skiverhuur om onze ski’s voor de komende drie maanden te gaan halen. ’s Middags moest Tom werken om 16.00 uur tot sluit.
Dinsdagochtend konden we meteen op skiles. We gingen met Evert onze skiseizoenpassen halen en werden daarna naar onze skilerares verwezen. We begonnen in een weilandje, waar ’s zomers de koeien loeien. Skilessen zijn altijd van 10.00 tot 12.00 en van 13.30 tot 15.30. Dus 4 uur per dag. Tussendoor kun je lunchen (op de piste of bij het hotel). Onze eerste skiles ging best goed. De lerares vroeg zich af of dit echt onze eerste keer was op de lange latten. De tweede dag ging dit in ons nadeel werken. We werden door haar namelijk meteen in een les gezet met een groep die al met hun 4e les bezig waren. We gingen op een op het eerste oog (en voor profs al helemaal) vrij vlakke piste naar boven en daalden af. Krista had de ski’s echter nog niet onder controle en suisde als een razende roelander naar beneden. Angstzweet zat bij Krista direct al goed los, conclusie ‘ongeschikt’. Tot onze verbazing ging onze leraar richting de gondel en vertrokken we helemaal naar de top van de berg. Het hart klopte in m’n keel. Ik zag die onwijs steile pistes links en rechts van mij en vroeg mij af wat ik daar te zoeken zou hebben als ik nog niet eens fatsoenlijk van een vrij vlakke piste naar beneden kom??
Gelukkig gingen we helemaal nog niet van die steile pistes af, wat ik overigens ook zou hebben geweigerd. We bleven gewoon boven skiën, deze piste was echter nog steiler dan de piste beneden. Dus ik zag het meteen al niet meer zitten. De skileraar zei telkens ‘Just follow me!’ en dan raasde hij als een gek naar beneden. Ik wist niet eens wat ik moest doen, maar ging d’r maar achteraan.. met als gevolg dat ik een paar keer flink onderuit ben gegaan. Moest hij me weer rechtop komen zetten. Dat bergie was mij veel te steil. Tom kon het trouwens allemaal makkelijk aan hoor. Natuurtalent die jongen!! Onze collega’s van het hotel hadden ook les op de berg, ze keken hun ogen uit dat we al op de berg waren. ‘Wat doen jullie hier nu al?’ vroegen zei zich af. ‘Ja, dat vragen wij ons ook af!!!’.
Een andere vrouw uit ons groepje durfde op een gegeven moment niet meer naar beneden en ik eigenlijk ook niet. Onze hele groep stond alweer beneden bij de lift. Zij hadden het ‘just follow me’ van onze leraar Thomas wel aangenomen, maar hadden natuurlijk ook al meer ervaring ondertussen. Wij bleven op de berg wachten tot de groep terug kwam. ‘Come on girls, just ski!!’ zei onze skileraar. Wij d’r weer achteraan. Toen gaf hij ons eindelijk wat oefeningetjes om te doen. Wel handig, weet je tenminste waar je mee bezig bent. De eerst volgende keer dat ik weer die berg op ga wil ik m’n ski’s in ieder geval eerst een beetje meer onder controle hebben. Na de les gingen we terug naar het hotel om te lunchen en daarna moest Tom werken. Ik moest een paar uur later beginnen.
Donderdag was Tom vrij om 12.00 uur en ging na het lunchen meteen skiën. Oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Tussen de kids dat wel, wat lang wachten bij de lift veroorzaakt. Ik was vrij om 14.00 uur en ging daarna richting de piste. Van 15.00 tot 16.30 geskied, toen was het vrij rustig op de piste, dus kon ik mooi wat oefenen. Ski’s al steeds beter onder controle. Dus dat is wel mooi. Donderdagavond zijn we met wat collega’s even uit geweest, was erg gezellig. Vrijdag hadden Tom en ik vrij. Eerst uitgeslapen, daarna zijn we weer gaan skiën. Marjan, eigenaresse hotel, heeft ons even een privélesje gegeven. Hele middag bochtjes geoefend. Steeds beter gevoel met de ski’s. Tom kan niet langzaam en gecontroleerd naar beneden. Hij kan alleen maar snel naar beneden razen en skiet meer op gevoel. Heb hem wel even gedwongen goed de bochtjes te oefenen, maar daar heeft hij geen geduld voor, haha. ’s Avonds na het eten even gewandeld, de hele wandeling heeft het gesneeuwd. Vervolgens ook zo ongeveer de hele nacht, dus er lag vanochtend weer een dik pak op straat.
Vandaag is het de wisseldag. Dus vanmorgen hebben we kamers schoongemaakt tot 12.00 uur. Ik ben daarna even met Renee, een ander meisje die hier werkt, wat warme chocomelk gaan drinken in een barretje onder aan de piste. Tom had ontbijtdienst en was om 14.00 uur vrij. Ik moet vanavond nog werken van 18.00 uur tot sluit.

Tot nu toe hebben we het erg naar ons zin. Het skiën vinden we leuk. Volgende week gaan we weer wat lessen en zelf blijven we ook oefenen in onze vrije tijd. We houden jullie op de hoogte!

Lastminutje skiën in Niederau??!! Dinsdagavond 31 januari t/m zaterdagavond 4 februari. Er zijn nog paar plekken vrij in de bus en in het hotel. Vertrek vanaf Apeldoorn, bestemming: Pension Busker, Niederau, Oostenrijk. 100 Euro retour, 35 Euro per nacht, half pension.